اصطلاح پرداخت بدون تماس به روشی امن برای مشتریان برای خرید محصولات یا خدمات با استفاده از بدهی، اعتبار، کارت هوشمند یا دستگاه پرداخت دیگر با استفاده از فناوری شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) و ارتباطات میدان نزدیک (NFC) اشاره دارد. این روش پرداخت با ضربه زدن روی کارت پرداخت یا دستگاه دیگری در نزدیکی پایانه نقطه فروش مجهز به فناوری پرداخت بدون تماس کار می کند. برخی از بانک‌ها و خرده‌فروشان به پرداخت غیرتماسی به عنوان Tap-and-go یا Tap نیز گفته می‌شوند. در ادامه به پرداخت بدون تماس چیست؟ می پردازیم:
پرداخت بدون تماس چگونه کار می کند؟
پرداخت بدون تماس به مصرف‌کنندگان این امکان را می‌دهد تا با استفاده از کارت‌های نقدی یا اعتباری خود با فناوری RFID (که به عنوان کارت‌های تراشه نیز شناخته می‌شوند) یا سایر دستگاه‌های پرداخت، کالاها و خدمات را بدون نیاز به کشیدن انگشت، وارد کردن شماره شناسایی شخصی (PIN) و/یا امضا کردن، پرداخت کنند. تراکنشی که پرداخت بدون تماس را می پذیرند دارای پایانه های نقطه فروش با نماد ویژه ای هستند که این فناوری را شناسایی می کند، که شبیه لوگوی وای فای است اما به سمت آن چرخیده است.
در اینجا نحوه عملکرد آن آمده است. هنگامی که سیستم فروشنده از مشتری می خواهد که پرداخت کند، کارت را به نماد NFC در ترمینال نزدیک می کند. اطلاعات به صورت الکترونیکی با استفاده از اطلاعات تراشه از کارت به بانک منتقل می شود. هنگامی که سیستم share را می پذیرد، با یک بوق، چراغ سبز یا علامت به مشتری سیگنال می دهد. پس از دریافت تایید، تراکنش کامل می شود.
با افزایش فناوری بی‌سیم و محبوبیت دستگاه‌های هوشمند، مصرف‌کنندگان همچنین می‌توانند کارت‌های اعتباری خود را به دستگاهی مانند تلفن هوشمند، ساعت هوشمند یا ردیاب تناسب اندام متصل کنند تا با استفاده از سیستم بدون تماس نیز پرداخت کنند. این کار با دانلود یک برنامه پرداخت مانند Apple Pay انجام می‌شود و به مصرف‌کنندگان این امکان را می‌دهد تا اطلاعات کارت اعتباری و نقدی را به‌طور امن ذخیره کنند تا با ضربه زدن روی گوشی هوشمند یا اپل iWatch، خرید کنند.
در بیشتر موارد، اندازه تراکنش روی کارت ها برای پرداخت بدون تماس محدود است. مبلغ مجاز برای تراکنش بدون تماس بسته به کشور و بانک متفاوت است. برخی از بازرگانان و خرده فروشان ممکن است برای جلوگیری بیشتر از تقلب، محدودیت پایینی را برای سیستم share خود تعیین کنند، در حالی که برخی دیگر همچنان اجازه انجام معاملات بزرگ را می دهند. مبالغ دلاری بزرگ ممکن است قبل از تأیید نیاز به امضا داشته باشد.
مزایا و معایب پرداخت بدون تماس
کلاهبرداران قادر به سرقت و شبیه سازی اطلاعات از نوارهای مغناطیسی پشت کارت های پرداخت هستند. این به آنها اجازه می دهد اطلاعات را شبیه سازی کنند و کارت های جدیدی بسازند که منجر به کلاهبرداری و سرقت هویت می شود. NFC خطر را برای مصرف کننده و فروشنده کاهش می دهد. این به این دلیل است که آنها نسبت به استفاده از نوارهای مغناطیسی در پشت کارت های پرداخت ایمن تر هستند. از سوی دیگر، اطلاعات ارسال شده از طریق پایانه تجاری از طریق پرداخت بدون تماس، رمزگذاری شده است، به این معنی که رهگیری و سرقت آن دشوار است.
با وجود این ویژگی‌های امنیتی، مجرمان هنوز هم می‌توانند با استفاده از گوشی‌های هوشمند، کارت‌هایی را که در کیف پول مصرف‌کنندگان قرار دارند، بخوانند. محدوده ای که می توان یک کارت را در آن خواند بسیار کوتاه است و حتی اگر دزد به اندازه کافی نزدیک باشد تا داده ها را بگیرد، نمی تواند یک کپی از کارت ایجاد کند. این در مورد کارت های دارای نوار مغناطیسی صادق نیست. همانطور که گفته شد، کارت‌های تراشه و پین همچنان امن‌ترین کارت‌ها هستند، زیرا نمی‌توان آنها را کپی کرد و به داده‌هایی نیاز دارند که در جای دیگری روی کارت وجود ندارد.
مصرف کنندگان اکنون می توانند تراکنش های جعلی را به چالش بکشند و کارت های جایگزین دریافت کنند. همچنین آستین‌ها و کیف‌پول‌های محافظ کارت وجود دارد که در وهله اول از دسترسی خواننده‌ها به اطلاعات کارت شما جلوگیری می‌کند. از سال 2015، بازرگانان و شرکت‌های کارت اعتباری در صورت نداشتن فناوری تراشه، مسئول هرگونه فعالیت کلاهبرداری که از طریق سیستم‌های آنها انجام می‌شد، شدند.
تاریخچه پرداخت بدون تماس
پرداخت بدون تماس از دهه 1990 وجود داشته است و تنها تعداد انگشت شماری از تجار و خرده فروشان از این فناوری در آن دوره استفاده می کردند. از آن زمان تاکنون، هزاران بانک، شرکت کارت اعتباری، بازرگانان و خرده فروشان در سراسر جهان را شامل می شود.
اداره ترانزیت کره جنوبی در سئول یکی از اولین سیستم های پرداخت بدون تماس در جهان را ارائه کرد. این سیستم که در سال 1995 راه اندازی شد، بعداً به نام UPass شناخته شد و راهی سریع و آسان برای پرداخت هزینه سفرهای اتوبوس با استفاده از سیستم بدون تماس را در اختیار سواران قرار داد.
Mobil در سال 1997 یکی از اولین سیستم‌های پرداخت بدون تماس را به نام Speedpass ارائه کرد که به مشتریان این امکان را می‌داد تا با استفاده از یک فوب مخصوص که مملو از پول نقد در پمپ بنزین‌های شرکت‌کننده بود، هزینه بنزین را پرداخت کنند.
این سیستم بدون تماس پس از آنکه آژانس حمل و نقل لندن سیستم Oyster Card بدون تماس پیش پرداخت خود را برای سواران ترانزیت برای استفاده در مترو پیاده سازی کرد، در بریتانیا رایج شد.در سال 2014، آژانس شروع به ارائه گزینه ای برای استفاده از کارت های اعتباری و نقدی بدون تماس برای استفاده در سیستم حمل و نقل به مسافران کرد.
بازار ایالات متحده در پذیرش پرداخت غیرتماسی بسیار کند بوده است. طبق گزارش سال 2018 شرکت مشاوره A.T، تقریباً 20٪ از تراکنش هایی که در استرالیا، کانادا، کره جنوبی و بریتانیا انجام می شود با استفاده از روش های پرداخت بدون تماس انجام می شود. بر اساس این گزارش، آمریکایی‌ها همچنان از پول نقد فیزیکی بیشتر از کارت‌های پرداخت استفاده می‌کنند، به طوری که سالانه تقریباً 50 میلیارد تراکنش نقدی یا 26 درصد از کل تراکنش‌های پرداخت مصرف‌کننده را شامل می‌شود. به دلیل حجم خرده فروشان و بانک ها، بازار آمریکا پراکنده تر است.
نمونه هایی از پرداخت بدون تماس
پرداخت بدون تماس از طریق بانک ها و سایر موسسات مالی در دسترس است. اما سایر شرکت‌ها نیز نسخه‌های خود را از پرداخت بدون تماس ارائه می‌کنند. به عنوان مثال، گوگل و اندروید سیستم‌های پرداخت سازگار با دستگاه‌های خود را با استفاده از NFC در سال 2011 معرفی کردند، در حالی که اپل در سال 2014 با Apple Pay (نسخه کیف پول دیجیتال خود) همراه شد.
Apple Pay
اکثر دستگاه های اپل در حال حاضر به برنامه کیف پول اپل مجهز شده اند. این به کاربران امکان می دهد اطلاعات کارت اعتباری و نقدی را در دستگاه خود - به ویژه آیفون یا iWatch - ذخیره کنند تا در فروشگاه ها خرید کنند. این سیستم همچنین امکان خرید را به صورت آنلاین و از طریق برنامه های دیگر می دهد. کاربران همچنین می توانند از طریق سیستم پیامک خود با استفاده از Apple Pay برای دوستان و خانواده خود پول ارسال کنند.
Google Pay
شرکت Google به کاربران این امکان را می‌دهد تا از طریق یک روش امن از طریق برنامه Google Pay، در خرده‌فروشی‌های شرکت‌کننده و آنلاین پرداخت کنند.
گوگل به جای استفاده از شماره کارت اعتباری، یک شماره رمزگذاری شده مرتبط با کارت پرداخت کاربر را با خرده‌فروش به اشتراک می‌گذارد. درست مانند Apple Pay، کاربران همچنین می توانند با استفاده از آدرس ایمیل یا شماره تلفن پول ارسال و دریافت کنند.
Samsung Pay
سامسونگ همچنین یک کیف پول دیجیتال راه اندازی کرد که به کاربران امکان می داد اطلاعات کارت پرداخت خود را در برنامه ذخیره کنند تا در پایانه های تجاری استفاده کنند. کاربران Samsung Pay همچنین می‌توانند با استفاده از تلفن‌های خود برای خرید، پول نقد و جوایزی دیگر دریافت کنند. کاربران به سادگی از کارت یا بارکد خود عکس می گیرند و برای بررسی ضربه بزنید.
